Ahlak İlkeleri Açısından Peygamberlerin Sıfatları

Ahlak, genel olarak insan tabiatının temel duyguları olan akıl, gazap ve şehvetin itidal üzere ya da şehvet kuvvelerinin aklın emrinde olması durumudur. Ahlak felsefecileri bu durumu, adalet kavramıyla ifade etmiştir. Dolayısıyla adalet, mezkûr üç kuvvenin istikamet çizgisinde hareket etmesi vasatı hikmetin anlamına gelir ki bu, aynı zamanda ahlakın tanımıdır. Onun için ahlak ilkeleri, insanda bulunan akıl melekesinin hikmet, duygusunun cesaret, kuvvesinin ise iffet gelir. Ayrıca bir eylemin ahlakî isimlendirilmesi onun, toplum içinde isteyerek yapılması gerekir. Çünkü bireysel yönü olduğu kadar sosyal de söz konusudur. Zira ilkelerin kalıcı hale gelmesi onların, ortamda örnek eğitimciler tarafından öğretilmesi gerekir.
 Tarihsel insanları alanında iffet, şecaat hikmet üzere, toplumsal düzeyde tutmaya çalışan kişiler, peygamberlerdir. Onlar, bilgi ahlak, inanç ibadet, siyasal alanda insanoğluna önderlik etmiş şahsiyetlerdir. peygamberler, insanın metafizik dünyaya ait merak duygusunu, ruhî duygularının kalmasını, ibadet konularındaki ihtiyacını, sosyo-politik sahada gerekli gördüğü ilkeleri öğretmek gönderilmişlerdir.
 Ontolojik beşer cinsinden peygamberlerin, insanlardan farklı nitelikler taşıması doğaldır. onlar, ile Yüce Yaratıcı arasındaki irtibatı sağlayan kişilerdir. Peygamberlerin vahiy alması mucize göstermesi onları diğer kılan önemli iki özelliktir. önder kişiler oldukları insanoğlunun sahip zirvesindedirler. Getirdikleri bilgileri kabul etmek almak peygamberlerin güvenilir, ismet sahibi hikmetle bezenmiş olmaları ulema, ilkelerini esas alarak sıfatlarını belirlemiştir. Mesela, ilkelerinden ismete; emanet sıdka; fetanete; tebliğe tekabül edecek şekilde yorumlanmıştır. sıfatlar, her ne tüm insanlar ortak edilmiş olsa peygamberlerde zirvesini bulmuştur.